یک پل با کابل، که به عنوان یک پل قطبی نیز شناخته می شود، دارای یک سیستم ساختاری است که در آن پرتوی اصلی به طور مستقیم توسط کابل های متعدد متصل به برج های پل پشتیبانی می شود.این سیستم شامل سه جزء اصلی است: یک برج تحت فشار، کابل های فشرده، و یک بدن پرتگاه خم شده.

• نور اصلي:به طور معمول از بتن، ترکیب فولاد و بتن یا سازه های فولادی ساخته شده است
• برج کابل:ساختارهای بتنی عمدتاً، گاهی اوقات ترکیبی از فولاد و بتن یا فولاد
• .بقا کابلاز مواد با قدرت بالا مانند سیم فولادی یا رشته فولادی ساخته شده

داراي امتداد اصلي بزرگتر است که براي عبور از رودخانه هاي مهم مناسب است.

دامنه های اصلی کوچکتر مناسب برای رودخانه های متوسط و کانال های شهری است.

انعطاف پذیری بیشتر نیاز به مهندسی دقیق برای جلوگیری از تغییر شکل بیش از حد دارد.

ثبات ساختاری را افزایش می دهد و روش های ساخت و ساز را آسان می کند.

برج های کابل به عنوان هر دو پشتیبانی ساختاری و عناصر زیبایی شناختی، با پیکربندی های مختلف در دسترس هستند:

پرتوی اصلی سه عملکرد حیاتی دارد: توزیع بار، ادغام ساختاری و مقاومت در برابر نیروهای جانبی.

• کنترل پنوماتیک از طریق اصلاحات سطح
• دستگاه های کاهش لرزش خنک کننده
• تغییر ویژگی های پویا از طریق اتصال کابل

پل های ثابت کابل را می توان با استفاده از تکنیک های مختلف از جمله ساخت پشتیبانی، ساخت فشار، ساخت چرخش و روش های کانتیلیور (هر دو مونتاژ و ریختن) ساخت.

پل های کابلی دارای اهداف مختلفی از جمله گذرگاه های بزرگراه و راه آهن، پل های راه آهن با سرعت بالا و سایر کاربردهایی هستند که نیاز به جذابیت زیبایی در ترکیب با کارایی ساختاری دارند.

• ابعاد قطب فشرده با ظرفیت عبور استثنایی
• ثبات باد برتر در مقایسه با پل های معلق
• نیازی به ساختارهای مرکزی لنگرگیری نیست
• روش های ساخت و ساز کنتلیور را آسان می کند
• کاهش وزن ساختاری و فشار دمایی